Tama Lake

Op tijd ontbeten want het weer ziet er goed uit. We vertrekken om 9 uur met een groepje van 13 personen en Frank onze reisleider, die willen wandelen voor zowel de korte route van 6 km, als een lange route van 17 km omdat de routes dezelfde start hebben en dan na verloop van tijd afscheiden. De lange route is een deel van de Tongario Alpine route. Het is een schitterend lava-gebied met lage begroeiing. Door de regen zijn de paden niet zo goed beloopbaar en sommige delen zijn zelfs weggespoeld. Bij de kruising nemen we afscheid van een 4-tal en de rest loopt door naar het Tama lower lake op 1240 meter. De route wordt nu wat meer stijgend maar het lukt iedereen om bij het Tama lower lake aan te komen. Daar eten we onze meegebrachte lunch op bij een fantastisch uitzicht op het lavameer. Dan besluiten wederom 3 mensen om niet verder mee te gaan en zijn we dus met zijn 6-en en Frank over. We krijgen de opdraht van Frank als we de boswachter tegenkomen om aan te geven dat we geen gids bij ons hebben want dat mag niet, je moet een lokale gids nemen. We lopen weer door en hebben een hele flinke stijging te gaan. Het valt niet mee want de lava is erg los, dus bij elke stap die je zet, zak je weer een beetje naar beneden. Maar we redden het allemaal en het uitzicht is adembenemend. Het Upper Tama Lake ligt op 1440 meter. We hebben vandaar ook een prachtig uitzicht op Mount Ruapehu en Mount Ngauruhoe. Ze ontvouwen zich even kort zonder noemenswaardige wolken en we maken ijverig een behoorlijk aantal foto's. Dan zetten we de terugweg in en het eerste stuk is alleen dalen; soms lastig door de wegzakkende sten en grind. Dan weer een stukje stijgen en uiteindelijk bereiken we de Taranaki Falls, een mooi sluitstuk van onze wandeling. Maar het valt het laatste stuk flink tegen als we zeker nog 1 uur steeds moeten dalen en weer stijgen. Dat was eigenlijk een beetje teveel.
We komen om half 5 zeer vermoeid maar uiterst voldaan aan. Inge en ik gaan geliljk lekker bubbelen in de Spa (dat is een lekker warm bubbelbad) om onze spieren wat te ontspannen. Pa rust even uit en om 7 uur eten we in het hotel, want we zijn te moe om verder op te gaan. We luisteren naar de verhalen van het andere deel van de groep die een rondvlucht over de bergtoppen heeft gemaakt. En het blijkt dat we inderdaad de goede vliegtuigjes hebben gefotografeerd die middag!
Jippie!