Oerbossen

Vrijdag 14 december 2012.
Toen we vanmorgen wakker werden was het in zijn geheel bewolkt, geen blauw stukje te ontdekken maar het was niet koud een graadje of 20.
We zijn van Greymouth naar Cobden gereden om daar de Point Elizabeth walkway te lopen, een kustwandeling van een uurtje of 2. Eerst ga je steil omhoog om bovenop de kliffen te komen en van daaruit loopt er een mooi aangelegd pad dwars door de native bush. In dit geval een bos met vooral Nikau palmen, prachtige palmen die net onder aan hun bladeren bloemen maken en waar ook de oude bloemtrossen, die inmiddels zaad zijn geworden nog hangen. Een heel bijzonder gezicht. Als lagere begroeiing natuurlijk weer volop varens in vele soorten en lagere soorten podocarps. Het laatste gedeelte loop je echt alleen tussen de flax, die inmiddels hoger zijn gegroeid dan wij zelf en waar veel vogels lekker van zitten te snoepen. We lopen alleen tot de lookout, want de totale wandeling is meer dan 3 uur en dat vinden we voor vanmorgen te veel. We willen ook nog een autotochtje maken.
Bij de lookout zou het mogelijk kunnen zijn om dolfijnen, pelsrobben en verschillende vogels te kunnen zien. Als wij daar aankomen zien we een kolonie aalscholvers, maar helaas zijn er verder geen dieren te bespeuren. Inmiddels is de zon een beetje doorgekomen en is het al gauw warm en kan mijn vestje alweer uit.
Weer terug bij de camper gaan we een tochtje rijden langs de Grey River en dan gaan we ook wat verder landinwaarts. Prachtige uitzichten op de hogere bergen en dan komt ook de bewolking weer terug. Af en toe hebben we een klein beetje druppeltjes maar niet echt noemenswaardig. Het is een bijzondere route vanwege het feit dat je uitkomt op een soort van hoogvlakte waar veel veeteelt is. De boerderijen staan ver uit elkaar en de velden met koeien of kalven zijn enorm. Per veld staan er zeker 100 of meer beesten bij elkaar. Je weet niet wat je ziet zoveel en vooral veel (voor ons gewone koeien) wit zwarte Fries stamboekvee. Dat wordt dan ook vermeld bij de boerderijen welke soort koeien ze houden.
Dan slaan we de weg in om naar Moano aan Lake Brunner te gaan. Dit is een gebied dat door Nieuw Zeeland wordt gepromoot om toeristenoord te worden. Dat bemerken wij ook want ze zijn druk met een nieuwe weg ernaar toe bezig en wij moeten dus ook over een stuk weg dat eens weg was en waar ze nu druk bezig zijn om een nieuwe aan te leggen. Dus rijden we over zand, grind en vooral veel kuilen, de hele camper wordt goed door elkaar geschut. We mogen volgens de borden er 30 rijden maar als ik dat zou doen zou ik geen camper overhouden. Het is bij deze hele langzame snelheid al haast niet te doen! Maar als wij dan uiteindelijk in Moano aankomen moet er volgens ons nog wel het een en ander gebeuren hoor. Er is een camping en die is tegelijkertijd ook winkel van het dorp waar je overigens geen mens ziet. En natuurlijk hebben we geen verbinding met een mobiel netwerk hier!!
Als we aangekomen zijn begint het echt te regenen en binnen onafzienbare tijd zijn er geen bergen en geen meer meer te zien, alles zit in de wolken. Maar na een uurtje of ander half begint het weer op te klaren en besluiten we toch te kijken of we nog een korte wandeling kunnen maken. Moet ergens bij het meer beginnen, dus we lopen naar beneden en vinden de route die start nadat we eerst een behoorlijk lange hangbrug zijn overgelopen. Een schitterende boswandeling waar voor ons weer nieuwe soorten bomen staan en heel veel verschillende soorten grote boomvarens. Volgens een bord aan het begin van de wandeling worden sommige bomen meer dan 60 meter hoog. Dus kijk je eigenlijk alleen in het lage gedeelte van zo’n bos. Je moet het echt zelf ervaren wil je dit kunnen navertellen. Het is zo bijzonder en zo totaal anders als wat wij kennen. We genieten er elke keer enorm van!! Ik weet ook niet goed hoe ik het eigenlijk zou moeten omschrijven, al die verschillende kleuren groen en die bijzondere begroeiing en de sfeer die het uitstraalt is zo als het ooit geweest moet zijn! Echt oerbos!