Arthur's Pass

Zaterdag 15 december 2012.
We werden wakker met een behoorlijke bewolking en miezerige regen, maar we deden gelukkig rustig aan en na ander half uur was het ineens weer prachtig weer. Zo snel kan het weer in Nieuw Zeeland veranderen, dat hebben wij diverse keren (ten goede overigens) mogen ervaren. Het werd wederom een graadje of 26 en prachtige blauwe lucht met hier en daar een mooie witte wolk!
Eerst nog even in Moana een ‘wandeling’ gemaakt naar een lookout, een lachertje dus want met nog geen kwartier waren we weer terug op het startpunt en het uitzicht was nou ook niet om jubelend van te worden. Dus in de auto en op weg richting Arthur’s Pass, 924 m. Arthur’s Pass is genoemd naar Arhur Dudley Dobson, die in 1864 een oude Maori-route herontdekte. De pas ligt op de grens tussen Canterbury en Westland, twee gebieden met een totaal verschillend klimaat. Stormen steken vaak onverwacht op en kunnen bijzonder hevig zijn; binnen 24 uur is er wel eens 250 mm regen gevallen. De weg, die in de Otira Gorge via haarspeldbochten steil afdaalt (16%), is ’s winters afgesloten voor alle verkeer. De Otira tunnel is 8 km lang en de bouw heeft 15 jaar geduurd. In Arthur’s Pass stopt de Tranz Alpine trein, en daar ben ik vorige keer mee teruggereisd naar Christchurch. Het was dus extra leuk om het nu met een auto te doen, want dan kan je overal stoppen om van het landschap te genieten.
Het Arthur’s Pass National Park is een groot reservaat van 114.500 ha en ligt niet ver van Christchurch en is daardoor een van de drukst bezochte van het land en heeft een uitgestrekt netwerk van paden in verschillende moeilijkheidsgraden. Wij zijn eerst even bij het Bezoekers Centrum geweest (daar werd er aangegeven dat het weer zou veranderen in hevige regen en werden diverse meerdaagse wandelingen afgeraden) en na een kop koffie hebben we de bergschoenen aangetrokken en zijn een track gaan doen naar de waterval, die je vanuit het dorp boven op de berg ziet liggen. Het is echt een track, en daarmee wordt bedoeld dat je niet kan lopen maar echt over keien moet klimmen en dat was het! Klimmen, klimmen en nog een klimmen, maar na ander half uur hadden we dan ook een fantastisch uitzicht en een mooie waterval. De totale wandeling duurde 4 uur en dat vonden wij veel te lang want je moet ook weer 4 uur terug. We hebben het dus bij die anderhalf uur gehouden en zijn toen weer terug gegaan, wat overigens misschien nog wel lastiger is dan naar boven klimmen.
We hebben gekeken naar een camping en in dit ondoordringbare gebied zijn zeer weinig campings. Gelukkig hebben we ook een boekje van de natuurcampings en het lijkt erop dat er een zit een kilometer of 23 van Arthur’s Pass aan een meer. We rijden weer verder en stoppen nog zeer vaak vanwege de prachtige uitzichten, wat zijn bergen toch mooi. We bereiken dan Lake Pearson (Moana Rua in het Maori) en daar mag je kamperen. Je hoeft er zelfs niet voor te betalen en wat een geweldige plek midden in de bergen aan een prachtig blauw meer! En het is nog steeds schitterend weer. Stoeltjes buiten en nog even lekker genieten van het zonnetje. We staan er met nog een paar andere kampeerders in een tentje of met een campertje. En wat een schitterende sterrenhemel hebben we daar, dit is echt geweldig!