Hokitika

Donderdag 13 december 2012.
Het is hier nog steeds mooi weer, vandaag een graadje of 28 en af en toe een wolkje aan de lucht. Als Pa met Aart belt komt er een klein vliegtuigje over en het lijkt net of die op de camping gaat landen, maar dan blijkt dat er naast ons een vliegveld is. In Nieuw Zeeland hebben bijna alle plaatsen, hoe klein ook, een vliegveld(je), want veel vervoer gaat hier per vliegtuig op het Zuidereiland.
Van Greymouth gaan we een tocht maken richting Hokitika. Dit is een plaats die wereldberoemd is geworden vanwege de goudzoekers. Toen er in 1864 bij de Greenstone Creek goud ontdekt werd, was dat de opmaat tot enorme veranderingen. Goudzoekers uit de hele wereld kwamen massaal toegestroomd. Er volgden nieuwe vondsten in de rivierkloven en –beddingen, zelfs het zwarte zand van sommige stranden bleek goud te bevatten. Overal langs de West Coast heerste een koortsachtige activiteit. De goudkoorts was van korte duur, maar de bewaard gebleven nederzettingen, mijnen en andere overblijfselen geven een idee van de beloftevolle, woelige periode. Hokitika is nog steeds een stad waar veel welvaart te bespeuren valt en totaal andere sfeer dan in alle andere steden waar we inmiddels zijn geweest.
Daarnaast is Hokitika de stad van het pounamou (groensteen of Nieuw Zeelands jade). Dat komt omdat de pounamou gevonden wordt in de Arahura River, iets ten noorden van Hokitika. Er zijn daardoor veel ateliers waar groensteen verwerkt wordt. Het bewerken van deze zeer harde steen is vooral tijdrovend. Wij hebben ook een atelier bezocht en om een steen te bewerken, heb je ongeveer een 12 tot 14 uur nodig. Eerst wordt hij gezaagd in grote platte tegels en dan grof uitgezaagd in vormen, die dan verder bewerkt moeten worden.
Wij hebben hier het museum bezocht om meer te weten te komen over de periode van de goudzoekers en over de pounamou. Erg interessant om te doen en weer een boel te weten gekomen. Lekker koffie gedronken in het zonnetje bij een leuk cafeetje en nog wat proviand gekocht en bij het informatiebureau een wandelkaartje opgehaald. We hadden in een folder een hele mooie blauwe kloof gezien en bij navraag bleek die te bezoeken via een korte wandeling. Dus wij weer in de auto en 33 km verderop die wandeling gemaakt naar de blue gorge, de Hokatika Gorge. Het is echt een korte wandeling door rimu bomen, boomvarens en podocarp naar een soort van platvorm waar je het water kan zien. En je gelooft je eigen ogen niet zo blauw!! Als je nog wat verder loopt kom je bij een hangbrug over deze wildstromende rivier en daarover heen kan je zelf de bocht in de kloof aanschouwen. Dit is echt ongelooflijk mooi en net niet echt. Ik knijp in mijn arm en ik droom het dus niet, deze ansichtkaarten bestaan echt!!!
We rijden terug en gaan nog een klein stukje richting Woodstock en Rimu, daar is nog een korte wandeling te maken door het voormalige goudzoekers gebied. Inmiddels is het natuurlijk al behoorlijk overgroeid door de natuur, maar met de film gezien bij het museum in je achterhoofd, krijg je toch een aardig beeld over die periode.
Van Rimu rijden we via de kustweg weer terug naar Greymouth en kamperen op een andere, veel rustigere camping, ook aan de Tasman zee, maar verder van de stad. En ga ik wederom proberen mijn verslagen te versturen via wifi.