Schapenboerderij

Om 9 uur vertrokken vanuit Hamner Springs. We gaan vandaag ongeveer 230 km rijden naar een boerderij.Het is prachtig weer 25 graden. Eerst rijden we door de bergen een klein stukje route terug om dan in Waipara bij een wijnboer koffie te drinken; lekker buiten in de tuin en in het zonnetje. Dan gaan we richting Oxford, we rijden door de Canterbury Plains een groot plat gebied met heel in de verte de bergen; heel veel weilanden met vee en heel veel aangeplante heggetjes om de beesten of gewassen te beschermen tegen de wind. Er heerst hier eigenlijk altijd een flinke wind soms warm maar ook heel regelmatig heel koud, waardoor zelfs afgelopen voorjaar heel veel lammeren zijn gestorven omdat de wind zeer koud was. Nog even onderweg tanken want we gaan echt het binnenland in om naar de boerderij te gaan en daar zijn absoluut geen benzinepompen. We gebruiken onze lunch in Oxford en kijken wat rond in dat dorpje, de omgeving is weer zeer bergachtig en er woont bijna niemand zodra je het dorpje uit bent. We rijden hele stukken zonder enige tegenligger of bewoning. De weg gaat over van asfalt naar stenengruis en we moeten nog 23 km tot de boerderij. Deze ligt echt in de middle of nowhere, maar het is er fantastisch. Overal bergen om ons heen en als uitzicht Lake Coleridge. We hebben een basic accomodatie volgens Frank maar het ziet er prima uit! De boer geeft zodra we aankomen een demonstratie met zijn honden en de schapen en vertelt ons van alles over het wel en wee van de schapen in dit gebied. We worden uitgenodigd voor een drankje en dat laten we ons goed smaken. Dan mogen Inge en ik de 2 fleslammeren de fels geven. Hartstikke leuk, en heel gauw leeg!
We krijgen met elkaar een fantastische maaltijd voorgeschoteld; geroosterd varkensvlees met geroosterde aardappels, worteltjes, bloemkool/broccolischotel, mais, salade en echte zelfgemaakte appelmoes. Als toetje worteltaart of trifle. Dan nog koffie; we gaan daarna ff bij Inge kijken hoe het huisje eruit ziet, want dat is anders dan onze kamer. Maar door de sterke koude wind moet ik heel nodig plassen. Als we bij het huisje zijn, ga ik gauw plassen ....... dan komt Inge er achter dat we in het verkeerde huisje zitten en rollen we bijna van de berg van het lachen. We lopen nog een stukje richting het meer, maar het wordt al snel donker dus toch maar terug naar onze kamers.