White Island

Zondag 25 november
Foutje gemaakt gister het was zaterdag en geen vrijdag. Sorry.
Vanmorgen heel vroeg opgestaan 6 uur want we moesten met de shuttle mee om 7.15 uur naar Whakatane, waar de boot ons naar White Island zal brengen. Het is schitterend weer een egaal blauwe hemel en nog niet warm, maar dat komt wel in de loop van uren.
De bus is keurig op tijd en we maken kennis met de chauffeur die blijkt ook van Nederlandse komaf te zijn, tenminste zijn vader is Nederlander en met een Nieuw Zeelandse getrouwd. Hij kan wel een beetje Nederlands verstaan maar niet spreken. Doet er niet toe hij vertelt ons tijdens de busrit van anderhalf uur honderd uit over zijn land en alles wat we tegenkomen.
Als we rond kwart voor 9 aankomen bij het hotel waar we de vorige keer zo lang gewacht hebben of we nu wel of niet naar White Island mochten, checken we in en niet lang daarna kunnen we vertrekken met een boot voor ongeveer 50 personen. Natuurlijk wil bijna iedereen op het voordek, bovendek en achterdek zitten en wij hebben een plekje op het achterdek.
Het is absoluut niet koud zo’n 24/25 graden, maar als de boot gaat varen wordt het toch wel wat frisser en ben ik blij dat ik mijn fleece aan heb. Het is anderhalf uur (49 km) hard varen over niet al te hoge golven, want de zee is voor het eerst heel rustig sinds maanden. Jammer is dat de motor dan wel erg veel geluid maakt.
En dan zie je heel in de verte White Island; eerst zie je alleen maar een dikke grote witte wolk in de totaal egale blauwe lucht en dat is hem dan wordt er gezegd! Als we dichterbij komen zie je een grote rotspartij met witte rook.
Als we er eindelijk zijn, gaat de boot voor anker , krijgen we allemaal een gele helm en een gasmasker gedemonstreerd en uitgereikt. Dan worden we met een zodiac (een grote rubberboot voor 10 personen) in groepjes van de boot naar het eiland gebracht. Daar moeten we op het strand wachten tot iedereen er is en gaan we onder leiding van 2 gidsen met een groepje van 10/11 personen de vulkaan verder verkennen.
Je mag je absoluut niet naast het gekozen pad begeven, omdat er overal bubbelende, borrelende en sissende poelen en gaten zijn. Veel grond is niet wat het lijkt en zou je in kunnen wegzakken, vandaar dat er 1 gids voorop loopt en 1 gids de rij sluit. Af en toe houdt hij stil en vertelt weer een heleboel over de vulkaan en de geschiedenis van het eiland. De kleuren van dit maanlandschap zijn echt fantastisch en je weet niet goed waar je kijken zal, het ene is nog mooier dan het andere. Uiteraard groeit er nergens iets en is de lucht van rotte eieren geen pretje, maar als je er echt last van krijgt kan je je gasmasker opzetten! Er is op dit eiland ook voor een lange periode zwavel gedolven. Tot 1914 heel intensief en vanaf het moment dat er een eruptie was in 1914, waarbij 10 mensen van de zwavelmijn zijn omgekomen, is het bergafwaarts gegaan met deze industrie. Overigens was er 1 overlevende de huiskat Peter, die daardoor Peter the Great wordt genoemd en de beroemdste kat van Nieuw Zeeland is geworden. Inmiddels is het eiland in particulier bezit en tot natuurgebied verklaart.
We lopen tot aan de krater, die er inmiddels, volgens de gids, totaal anders uitziet dan een aantal jaar geleden, want toen was er nog een echt kratermeer. Na de laatste eruptie in 2000 is het kratermeer verdwenen en zie je nu waar eerst het meer was allerlei opgedroogde delen. Het is heel bijzonder en af en toe knijp ik eens in mijn arm of het wel echt is!
Je blijft foto’s maken want het is zo fascinerend wat je ziet; ik heb geen idee hoeveel zelfs.
Na zo’n 2 uur rondgelopen te hebben gaan we weer aan boord via de zodiac en er zijn zelfs een aantal mensen die willen zwemmen. Mij lijkt dat helemaal niets in 6 graden water, brrrrrrr!
Kort daarna krijgen we een lunchpakket aangeboden en varen we nog een rondje om het eiland. Het eiland boven water is 2 km breed en 2,4 km lang, maar onder water 16 km breed en 18 km lang. Er zijn aan de buitenrand de vulkaan stukken begroeid met pohutakawabomen en ijsbloemen. Er zijn meerdere kolonies Australische Jan van Genten en stormvogels. En dan gaan we weer richting Whakatane, waar we na 1 ½ varen aankomen. Het waar het inmiddels 25 graden is geworden en nog steeds een strakblauwe hemel.
Onze shuttle staat al te wachten en we worden keurig bij de camping afgezet door dezelfde vriendelijke chauffeur. Een fantastische dag en een ontzettende bijzondere ervaring!