Forgotten World Highway

Donderdag 29 november 2012.
We werden niet heel laat wakker, zo rond een uurtje of 8 en toen was het nog geen 9 gr. Met andere woorden het was wederom een koude nacht in de bergen. We zijn lekker gaan douchen en daarna vertrokken richting Taumarunui. Hiervandaan wilden we de ‘Forgotten World Highway’ rijden, dat zou een hele mooie route naar het westen moeten zijn volgens de boekjes.
Het is de oudste toeristische route in Nieuw Zeeland, 155 km lang en loopt van Taumarunui naar Stratford. We rijden Taumarunui binnen en zoeken even een parkeerplaats omdat we wat ansichtkaarten op de bus willen doen en daar heb je een postkantoor voor nodig. Als we een plekje om te parkeren vinden, blijkt dat pal voor het postkantoor te zijn; dat is handig!
En het is inmiddels weer prachtig weer geworden, ongeveer 25 gr en onbewolkt. We doen nog een paar benodigde boodschappen en beginnen aan onze forgotten highway. Vlak voordat we die willen oprijden staat er een groot bord dat er pas over 150 km een benzinepomp is, maar wij hebben nog genoeg en rijden door.
Het is een prachtige weg, de benaming highway mag hij absoluut niet hebben, want er zijn regelmatig stukken weg die net zo breed als de camper zijn en er rijdt verkeer in 2 richtingen, dus dat is echt heel ongemakkelijk. Verder heeft hij ontzettend veel bochten, omdat hij dwars door de bergen loopt en er is een heel groot gedeelte niet geasfalteerd, omdat het door het Waitaanga National Park loopt en ook daar is de weg heel erg smal. Wel komen we tegenliggend verkeer tegen, gelukkig steeds op een plek dat we redelijk kunnen passeren!
Er zijn onderweg verschillende uitzichtpunten en dat is echt ontzettend mooi ondanks dat de bergen niet heel hoog (tussen de 500 en 300 meter) zijn. Ze worden overal begraasd door schapen en koeien en er staan heel veel veldbloemen in bloei, vooral de digitalis (vingerhoedskruid) met zijn mooie donker roze bloemen bloeit hier overweldigend.
We komen een aantal bezienswaardigheden tegen aan deze route en een van de eerste is een zijweg naar de Mt. Damper Falls, die we dan natuurlijk ook graag willen zien en ook in het Waitaanga Nat. Park liggen. Als we de weg inrijden komen we eerst allemaal loslopende koeien tegen en Pa wenst dat we ook nog schapen komen te zien op de weg. Nou en dat gebeurt hoor!! Tot drie keer toe komt er een grote kudde schapen en lammeren over de weg om naar een andere weide gebracht te worden. De verschillende honden houden ze goed onder controle en dat is leuk om te zien. Na zo’n 14 km komen we bij een parkeerplek en zetten de camper neer en lopen via een prachtig boomvaren bos naar de Mt. Damper Falls, een 85 meter hoge waterval. We eten bij de parkeerplek een broodje en vervolgen onze weg weer op de ‘forgotten highway’. Het is een heel mooi gezicht dit grote bosgebied waar verder nooit iets aan gedaan is door mensenhanden.
We komen de Moki-tunnel tegen, een 180 meter lange tunnel al gebouwd in 1936 en die onder de bevolking vooral bekend staat als ‘Hobbit’s Hole’.
En dan passeren we het dorp Whangamomona, gesticht in 1895 en de bewoners hebben een eigen republiek uitgeroepen in 1989 met hun eigen president. Het is een zeer bezienswaardig dorp doordat de huizen en het hotel allemaal nog uit 1989 stammen. Als je er doorheen rijdt heb je ook het gevoel dat je in een Wild West Film bent beland en verwacht je elk moment Clint Eastwood om de hoek te zien komen!
Er zijn een 4-tal hogere passen en bij elk van deze passen is een uitzichtpunt gemaakt van waaruit je een prachtig uitzicht hebt over de valleien en de weilanden. Als we bij een van de laatste zijn kun je Mount Taranaki in de verte zien liggen aan de ene kant en aan de andere kant de toppen van Tongariro National Park waar we vandaan zijn gekomen.
Even daarna bereiken we Stratford, waar we een camping opzoeken en nog even lekker in het zonnetje van een kop thee genieten.