Rotoroa Lake

Maandag 10 december 2012.
Alweer mooi weer, blauwe lucht met hier en daar een witte veeg, 28 gr.
We gaan vandaag toch nog een stukje naar het noorden, het is zulk schitterend weer, misschien is het toch nog mogelijk om in het onontgonnen gebied van bijna alleen maar Natuurparken en Reservaten een wandeling te maken door het oorspronkelijke bos.
Als ik richting douche loop kom ik de eigenaar tegen en vraag hem naar de zwarte stammen van de bomen die wij gisteren gezien hebben. Hij legt mij uit dat het een soort van paddenstoel/schimmel is die via haardraadjes druppels honing produceert, waar heel veel insecten, zoals bijen op af komen. Het is heel uniek dat deze bomen dat nog doen, eeuwen geleden kwam dat veel meer voor. De bomen gaan er ook niet van dood en veel vogels eten dan weer die insecten. Zo dat weet ik ook weer, een mens is toch ook nooit te oud om te leren!
We rijden van Hanmer Springs eerst de vallei uit en moeten dan een one lane brigde over de Hanmer River. Dit is een grote kloof met een soort van ‘hangbrug’ over een kloof waaronder de rivier stroomt. En aangezien er maar één baan is, is het de bedoeling dat het verkeer elkaar voorrang geeft.
We volgen de highway 7 naar het noorden en rijden door glooiende heuvels. De weg uit 1939 gaat via de 865 m hoge Lewis Pass en komt dan bij een splitsing Springs Junction. De ene kant gaat naar de Westkust (die wij nog niet nemen) en de andere kant leidt naar het ruige gedeelte dat alleen maar bestaat uit Nationale parken om de oorspronkelijke vegetatie te behouden. Er liggen oa Kahurangi National Park met 452.000 ha (de op één na grootste van het land) aan de noord kant, waar meer dan de helft van de 2400 Nieuw-Zeelandse plantensoorten te vinden zijn, waaronder 67 die nergens anders meer voorkomen. En Tutaki Conservation Area, Victoria Conservation Park, Nelson Lakes National Park, Howard Conservation Area aan de zuid kant van de weg die wij rijden.
We gaan nog even kijken bij de Matula Falls, omdat er een bord aan de weg staat en wij toch ook graag even een rustpauze willen nemen. Via een korte wandeling van nog geen 5 minuten komen we bij de waterval, die leuk is om te zien. Vallend water blijft fascineren. Dan komen we in een bergachtig gebied met hoge toppen van tussen de 1800 en 2000 meter en op sommige ligt nog sneeuw.
Er staan plaatsnamen op mijn atlas maar als we ze passeren zijn het niet meer dan kleine bijna verlaten nederzettingen. Winkels, kampeerterreinen en benzinepompen ho maar en ben ik blij als we in Murchison een winkel vinden waar we nog wat proviand kunnen scoren. Over verbinding op onze mobiele telefoon en internet zullen we het ook maar niet hebben, wat dat is net zo prut als de winkels.
We vinden een natuur kampeerterrein in Rotoroa aan het Rotoroa lake in het Nelson Lakes National Park, een prachtig gebied met een fantastisch uitzicht. Als we onze camper willen neerzetten, komt er een oudere man op ons af en die geeft ons het advies om aan het meer te gaan staan. Het valt vandaag wel mee zegt hij, maar je hebt anders wel erg veel last van de ‘sand flies’ en bij het water waait het en daar is het veel minder. We zetten dus de camper aan het meer, schitterend gewoon. Buiten zitten kan je echt geheel vergeten, want als je dat doet, heb je binnen 1 minuut ongeveer 30 beten op één been. (zoals bij pa dus!) Vandaar dat iedereen die hier woont dus ook volledig ingepakt, heet of niet heet, rond loopt.
Wij besluiten toch een wandeling door het oerbos te gaan maken en zijn daar een uurtje of 2 mee bezig, zolang je loopt heb je ook geen last van die beestjes. Maar ga niet stilstaan!! Het is een schitterende wandeling en ook hier weer beech forest met zwarte stammen en dezelfde lucht als in Hanmer Springs. Nu weten we precies wat het is! Er groeien weer heel veel soorten varens en mos en uiteraard weer heel veel oude bomen. Je kan er ook geen genoeg van krijgen! Het bijzondere hier is natuurlijk dat ook het meer een grote rol speelt en je vrijwel langs de rand van het meer loopt. Af en toe steken we een riviertje over die gevormd wordt door het water dat van de berg naar beneden, naar het meer stroomt. Vogels hoor je goed, maar zien is lastig want die zitten vooral hoog in de bomen en dat is echt wel meer dan 20 meter boven ons zelf.
Als we weer terug bij de camper zijn, besluiten we al snel dat het geen doen is en gaan in de camper zitten, ondanks het prachtige weer en vinden ook dat we dus morgen een andere plek zoeken en niet meer gaan wandelen in dit gebied. We gaan naar de Westkust!